۲۳ شهریور، ۱۳۸۹

رونویسی از حیرانی‌ها - 5

من نمی‌دانم
که دل من چرا بی‌دلیل
تسلیم روز و شب
و غم و امید شده است
و چرا دستخوش حیرانی است


شعر: بیژن جلالی

هیچ نظری موجود نیست: